SZANOWNI PAŃSTWO !
Nazywam się Magdalena Żmudka i jestem pedagogiem szkolnym .
Mogą Państwo oczekiwać ode mnie pomocy i wsparcia w rozwiązywaniu niepokojących Was sytuacji, jakie mogą dotyczyć:
· rozpoznanie trudności w nauce bądź innych niepokojących szkolnych doświadczeń przez Wasze dziecko,
· potrzeby udzielenia Waszemu dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
· niepokojących Was zmian, jakie pojawiają się w jego zachowaniu,
· trudnych relacji Waszego dziecka z rówieśnikami, nauczycielami lub rodzeństwem,
· każdej innej sprawy, która jest dla Was i Waszego dziecka bardzo ważna.
ZAPRASZAM DO MOJEGO GABINETU – POKÓJ C6, PIĘTRO I
DZIESIĘĆ RAD DLA RODZICÓW POMAGAJĄCYCH MĄDRZE I ODPOWIEDZIALNIE WYCHOWYWAĆ!
Ufaj swojej intuicji, ale też poznaj
siebie.
Jako rodzice musimy być pewni siebie, bo nasze dzieci
oczekują od nas przodownictwa. Nie możemy wątpić w swą
dojrzałość i życiowe doświadczenie.
Nie rezygnuj z własnych potrzeb na rzecz
dziecka. Ty też jesteś kimś ważnym!
Nadmierne poświęcanie się dla dzieci czyni nas wiecznie
zmęczonych, a nasilone dawanie spotyka się z coraz
większą ich postawą roszczeniową.
Znaj swoje dziecko, słuchaj słów, wnioski
wyciągaj z zachowania.
Niektórzy oceniają swoje dziecko raczej "
powierzchownie", uważając, że skoro przy nas zachowuje
się spokojnie, zawsze takie jest. Bezgraniczna może być
miłość , ale nie zaufanie, dlatego jeżeli powątpiewasz w
uczciwość swoich pociech, masz moralny obowiązek
dociekać prawdy nawet jakbyś miał naruszyć ich
prywatność.
Od samego początku rozwijaj pozytywne
wartości.
Należy być wzorem dla swych dzieci, aby w tym czasie
zagłuszyć autorytet rówieśników.
Podkreślaj znaczenie dobrych chęci,
wysiłku i gotowości do emocjonalnego ryzyka.
W sytuacji, kiedy dziecko uważa coś za trudne, zachęcaj
go do podejmowania wyzwania, Przecież to, co nas nie
złamie, nas umocni.
Bądź rodzicem, a nie przyjacielem.
Rodzicielstwo ma dużo cech przyjaźni, ale postrzeganie
rodziców jako mocniejszych jest dla nastolatków pewnym
zakotwiczeniem w ich świecie. Jeżeli rodzice abdykują z
tej funkcji na rzecz przyjaźni, dzieci stracą poczucie
bezpieczeństwa, jednak nie przyznają się do tego, by nie
tracić przywilejów. Czując się wtedy równi, mogą nimi
manipulować i uciekać do szantażu, a nie o to przecież
chodzi.
Wyznaczaj granice. Nie, jest pełnymi
skończonym zdaniem.
" Rodzice, którzy nie mają odwagi twardo stąpać po ziemi
, mają dzieci stąpające po nich"
Dzieci muszą wiedzieć , co im wolno,
czego nie. Wyznawaj regułę 30 sekund, to wystarczający
czas na uargumentowanie naszej decyzji.
Utrzymuj dyscyplinę, ale nie karz.
Dyscyplina ma pobudzać do uczenia, a nie powodować
krzywdę dziecka. Tu nie chodzi o krzyk, bicie, tylko o
zawarcie pewnej pisemnej umowy między nastolatkiem a
rodzicem wskazującej zasady dozwolonego zachowania.
Rozmawiaj, a nie komunikuj.
Skuteczni rodzice winni rozmawiać ze swoimi dziećmi w
sposób spokojny, ale skuteczny i rzeczowy. Ważne podczas
rozmowy są kontakty wspierające, tzn., nastolatkowi
często wystarczy rozumiejące ucho, a nie setki rad.
Spróbujcie porozumiewać się na poziomie uczuć.
Komunikaty typu " Ja" wyrażające nasze uczucia i
oczekiwania są skuteczniejsze niż z przyzwyczajenia
stosowane bariery komunikacyjne - formuła komunikatu "
Ja" Czuję
Zajmuj zdecydowane stanowisko w sprawie
seksu, narkotyków, alkoholu.
Tematy te nie mogą stanowić tabu. W przypadku
eksperymentowania z używkami kary muszą być jasno
omówione i z całą surowością stosowane.
KIEDY RODZICE SPRZYJAJĄ WSPÓLNEJ ZE SZKOŁĄ PROFILAKTYCE
Rodzice sprzyjają dobrej profilaktyce, gdy:
mają dobry kontakt z dzieckiem,
mają jasno ustalony przez dziecko system norm, wartości,
okazują swojemu dziecku miłość i szacunek,
mają dobry kontakt ze szkołą,
stanowią wzór osobowy dla dziecka,
potrafią zwracać się o pomoc,
dostarczają wzorców zdrowego stylu życia alternatywnych form spędzania wolnego czasu,
uczą swoje dziecko ważnych umiejętności życiowych, radzenia sobie z presją rówieśników, podejmować odpowiedzialne decyzje,
kształtują poczucie własnej wartości,
nie lekceważą problemów dziecka,
mają wiedzę na temat prawidłowości i zaburzeń wieku dorastania,
"Dojrzewają" ze swoim dzieckiem z roli opiekuna przechodząc w partnera swojego dziecka,
wiedzą , jak postąpić , gdy coś podejrzewają,
Rodzice!
Pamiętajcie, że o problemach swoich dzieci należy głośno
i otwarcie mówić..
O tym, jak trudno wychować własne dzieci, wiedza wszyscy
rodzice. Pamiętając, że w relacjach z dziećmi obowiązuje
niepodważalna zasada walizki "co włożysz, to wyjmiesz"
należy zdawać sobie sprawę , że los dzieci spoczywa na
barkach dorosłych. Każdy z nas miał kiedyś "naście" lat,
więc wydawałoby się, że o wieku dorastania wie wszystko, co
trzeba. Często mówimy naszym dzieciom, "nie zapominaj, że ja
też byłem w Twoim wieku".
To, że okres adolescencji mamy już za sobą , a
emocje towarzyszące wspomnieniom tamtych lat są coraz
słabsze, stanowi zasadniczą przeszkodę utrudniającą
porozumiewanie się z własnymi dziećmi, które mają wiele
racji mówiąc, "Wy po prostu mnie nie rozumiecie".
Jeżeli kiedykolwiek braliśmy do ręki raz
przeczytaną książkę, nie możemy się nadziwić, że
przegapiliśmy w niej tyle istotnych wątków. Poznajemy ją
więc niejako na nowo. Czy zajmowanie się nastolatkiem nie
dostarcza podobnych przeżyć? Niby wszystko "przerabialiśmy"
na własnej skórze, a mimo to wszystko na nowo nas zaskakuje.
Nasze dzieci w okresie dojrzewania są niezwykle
osobliwe. Charakterystyczna jest dla nich labilność
uczuciowa ( diametralna zmiana nastrojów), rozumowanie
emocjonalne, przeczulenie na krytykę ( bardzo łatwo je
urazić), przesadna dbałość o swój wygląd, widzenie tunelowe
( jedno niepowodzenie powoduje, że od razu myślą , ze są do
niczego), myślenie skrajnościami ( używają określeń "
wszyscy", "nigdy", " nikt", "zawsze), życie w poczucie że
zawsze mają rację i , że dorośli zawsze się ich czepiają .
Nastolatki cierpią często na syndrom "supermana" ( uważają
,że nic im się nigdy nie stanie ), żądają bezwzględnej
wolności, oraz bezgranicznego zaufania, w rówieśnikach
upatrują autorytetów.
To, co najbardziej nas w nich złości jest efektem
niedojrzałej części mózgu zarządzającej poczuciem
odpowiedzialności ,motywacją i pojmowaniem moralności, (
często więc kłamią i są krnąbrne, ciężko zagonić je do
lekcji i wytłumaczyć im , że nie mogą jechać pod namiot, bo
się po prostu o nich martwimy), To prawda, że nastolatki
przechodzą przez fazę buntu i niezależności, jednak należy
szybko reagować, gdy przestają się uczyć, wagarują , nie
mówią o swoich problemach, na długie godziny znikają z domu.
Wtedy należy natychmiast reagować, by zachowania te nie
doprowadziły do demoralizacji. Jesteście partnerami
w pracy wychowawczej, dlatego szkole bardzo zależy na
owocnej współpracy.
Pedagodzy są
koordynatorami wszelkich działań profilaktycznych. Na co
dzień w swojej pracy spotykają się z problemami uczniów i
ich rodzin. źródeł niepowodzeń szkolnych które najczęściej
upatrują w środowisku najbliższego rozwoju, czyli rodzinie.
Stosunek młodego człowieka do nauki w dużym stopniu zależy
od atmosfery opiekuńczo - wychowawczej, na którą składają
się postawy rodzicielskie, style wychowania, więź
emocjonalna dziecka z rodzicami, pożycie rodziców, a także
wzór identyfikacyjny matki i ojca.
Jej głównym celem na gruncie szkolnym jest wyposażenie
ucznia w arsenał wiedzy, która dawałaby mu mocną ochronę
przed podejmowaniem zachowań ryzykownych. Przewodnim celem
szeroko rozumianej profilaktyki problemowej jest promocja
zdrowego stylu życia i wywarcie na dziecku takiego wpływu,
aby podejmowało działania przeciwstawiające się wymienionym
wyżej przejawom patologii.
W gabinecie pedagoga rodzice mogą porozmawiać na wszystkie tematy związane z ich dorastającymi dziećmi. Pedagog wyjaśni:
SYMPTOMY NIEPOKOJU - KIEDY RODZIC POWINIEN ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC !
dziecko nie chce chodzić do szkoły (przyczyny mogą być różne: mobing szkolny, fobia szkolna, problemy z rówieśnikami, zastraszanie, namowy kolegów, obawa przed klasówkami, lenistwo, problemy rodzinne),
dziecko słabo się uczy (w takich przypadkach uczeń winien uczęszczać na kółka wyrównawcze, świetlice środowiskową oraz zostać pokierowany przez wychowawcę bądź pedagoga do poradni psychologiczno - pedagogicznej. Podczas dwóch wizyt z psychologiem i z pedagogiem dziecko zostaje zdiagnozowane pod kątem trudności szklonych. Końcowym efektem jest wydanie opinii z zaleceniami do pracy z dzieckiem),
dziecko jest agresywne, konfliktowe, - tu również będzie wskazana diagnoza PPP
dziecko diametralnie zmieniło swoje zachowanie (niepokoi nas jego obojętność na sprawy szkolne, nie odrabia lekcji, ma grono nie znanych nam kolegów, jest dziwnie śpiące, bądź nienaturalnie pobudzone, pachnie czasami alkoholem, nie rozmawia z nami, w domu giną cenne przedmioty) bardzo możliwe, że ma kontakt z narkotykami, alkoholem lub przebywa w złym towarzystwie,
rodzic czuje wewnętrzną potrzebę rozmowy, (w domu współmałżonek nadużywa alkoholu, używa przemocy),
dziecko ,
pomimo obietnic składanych w domu, nie zmienia swego
postępowania na lepsze (zaczyna się praca metodą
kontraktu, który jest głównym narzędziem motywującym
ucznia do zmiany zachowania. Jest on opracowany przez
rodziców i dziecko przy współpracy z pedagogiem. Zawiera
zobowiązania ucznia, sankcje za nie dotrzymanie
obietnic, nagrody za ich wypełnienie).
W JAKI SPOSÓB PEDAGOG I SZKOŁA POMAGA DZIECKU
Punktem wyjścia działań naprawczych jest przeprowadzenie
rzetelnej diagnozy środowiska szkolnego w celu wyłonienia
uczniów z problemami szkolnymi, nie rzadko wywodzących się z
rodzin dysfunkcyjnych. W tym celu przeprowadzane są wywiady
z dziećmi i z rodzicami, uczniom problemowym zakłada się
tzw. teczkę osobową i oferuje indywidualną pomoc i wsparcie,
podobnie jak dzieciom z zaleceniami z PPP. Działania te
umacnia współpraca z wychowawcami.
Uczniowie słabsi kierowani są na zespoły
wyrównawcze, przy stałej mobilizacji ze strony nauczycieli
oraz proponowana jest im pomoc . Na godzinach wychowawczych
prowadzona jest edukacje prozdrowotna promująca zdrowy styl
życia, realizowane są autorskie programy profilaktyczne,
podejmowane tematy rozbudzające poczucie własnej wartości,
uczące jak odmawiać w obliczu presji rówieśniczej, jak być
asertywnym, tolerancyjnym, empatycznym, jak walczyć ze
stresem, agresją , Z uczniami problemowymi, z grup
podwyższonego ryzyka jest prowadzonych wiele rozmów
dyscyplinujących tyczących się np. wagarów. Działania
wspiera współpraca m. in.z KPP, PPP, Sądem Rodzinnym ,OIK.
MIEJSCA, W KTÓRYCH MOŻNA UZYSKAĆ POMOC
Poradnia
Psychologiczno - Pedagogiczna ( psycholodzy, pedagodzy,
terapeuci)
Sucha Beskidzka, tel. 33-8742606
Komenda
Powiatowa Policji,(wydział nieletnich)
Sucha beskidzka , tel. 33- 8745248
Sąd
Rejonowy, Wydział III Rodzinny i Nieletnich
Sucha Beskidzka , tel.33 8742440
GOPS
Budzów, tel. 33- 8740022
Powiatowe
Centrum Pomocy Rodzinie
Sucha Beskidzka , tel. 33 8744031
Ośrodek Interwencji Kryzysowej
Sucha beskidzka , tel 33 -8742101
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w rodzinie "
Niebieska Linia"
Warszawa, tel. 0 - 800 - 120 -002 ( 0 - 22) 666 - 00 -
60
Pomarańczowa linia - pomaga rodzicom, których dzieci
piją
0 - 800 - 14 00 68